نوشته های وبلاگ  "2016"  از "خرداد"

محققی از دانشگاه شهید باهنر کرمان با همکاری و حمایت صنایع ملی مس ایران جاذب نانوساختاری سنتز کرده است که قادر است برخی گازها را جذب و ذخیره‌سازی کند. از این جاذب نانوساختار آزمایشگاهی، علاوه بر ذخیره‌سازی گازها می‌توان جهت حذف گازهای آلاینده نیز بهره برد. گازرسانی به گزارش ایسنا، گاز دی‌اکسید کربن یکی از گازهای موجود در اتمسفر است. این گاز از سوختن مواد آلی در حضور اکسیژن کافی ایجاد می‌شود و گازی بی‌رنگ و بی‌بو است. گیاهان از دی‌اکسید کربن در فرایند فتوسنتز برای ساختن کربوهیدرات‌ها استفاده کرده و با جذب آن، اکسیژن آزاد می‌کنند. گاز دی‌اکسید کربن موجود در اتمسفر به‌عنوان سپر حرارتی زمین عمل می‌کند و با اثر گلخانه‌ای طبیعی مانع از سرد شدن زمین می‌شود. در میان انواع مختلف گازهای گلخانه‌ای، گاز دی‌اکسید کربن سهم عمده‌ای در ایجاد این اثرات نامطلوب در فضای کره‌ زمین دارد. بنابراین می‌توان گفت کاهش غلظت این گاز در اتمسفر یکی از دغدغه‌های اصلی پژوهشگران جهت متعادل کردن گازهای گلخانه‌ای موجود در اتمسفر است. دکتر مهدی رنجبر مجری طرح، ضمن معرفی مواد نانومتخلخل به‌عنوان ابزاری جهت جذب و جداسازی گازها، هدف از اجرای طرح حاضر را توسعه‌ یک ماده نانومتخلخل آلی- فلزی جهت جذب، جداسازی و حذف گازهای دی‌اکسید کربن و دی‌اکسید گوگرد عنوان کرد. استفاده از جاذب تولید شده در این طرح می‌تواند گازهای آلاینده‌ دی‌اکسید کربن و دی‌اکسید گوگرد را به‌صورت مؤثرتری جذب و حذف کند. این موضوع کاهش آلودگی‌های زیست‌محیطی، هزینه‌ها و اثرات جانبی ناشی از آلودگی محیط‌زیست را نیز در پی خواهد داشت. این محقق در خصوص نقش فناوری نانو و نحوه‌ عملکرد این جاذب نانوساختار افزود: «نانوساختارهای متخلخل آلی-فلزی با مساحت سطحی داخلی زیاد و ساختار اسفنجی خود توانایی ذخیره‌سازی و همچنین حذف گازهای آلاینده را دارا هستند. چارچوب‌های آلی – فلزی به‌وسیله‌ تجمع یون‌ها و یا کلاسترهای فلزی به‌عنوان مراکز فعال کئوردیناسیونی و لیگاندهای آلی به‌عنوان اتصال‌دهنده‌ یون‌های فلزی شکل می‌گیرند. این دسته از مواد خواص فیزیکی و شیمیایی خاصی دارند و از لحاظ ساختاری قابل طراحی و تنظیم هستند.» این طرح در قالب رساله‌ دکترای مهدی رنجبر و با راهنمایی دکتر محمدعلی طاهر از دانشگاه شهید باهنر کرمان و همچنین همکاری مهندس عصمت اسماعیل زاده انجام ‌شده است. این رساله که با همکاری صنایع مس سرچشمه انجام‌ شده که تحت عنوان پایان‌نامه‌ مورد نیاز صنعت به تأیید داوران ستاد ویژه‌ توسعه‌ فناوری نانو نیز رسیده است.

به گزارش خبرنگار ایسنا، بروز درد پدیده‌ بسیار شایع و غیر قابل اجتناب برای هر فرد در طول زندگی است. دردهای کوتاه مدت بسته به توان تحمل فرد گذرا خواهد بود اما دردهای مکرر و یا طولانی مدت می‌تواند آستانه تحمل هر شخصی را کاهش دهد. استفاده از قرص‌های خوراکی و یا تزریق داروهای مسکن از جمله راهکارهای مقابله با درد است که در صورت استفاده مکرر از آنها آسیب‌های جدی و غیر قابل جبران به معده و کبد وارد می‌شود. در یک پروژه تحقیقاتی محققان دانشگاه آزاد واحد شیراز موفق به طراحی و ساخت دستگاه کاهش درد شدند. این دستگاه کاهش درد به وسیله الکترودهای متصل به بدن، تحریکات الکتریکی را در ناحیه دردناک ایجاد می‌کند که این امر موجب کاهش درد در بدن بیمار خواهد شد. علت کاهش درد با استفاده از این روش تا به امروز ناشناخته باقی مانده است. عده‌ای معتقدند به علت تحریکات الکتریکی ایجاد شده، اعصاب نمی‌تواند سیگنال‌های درد را به مغز منتقل کند و این امر کاهش درد را در پی خواهد داشت. در حال حاضر مشابه خارجی این دستگاه از خارج با قیمت‌های بالا در کشور وارد شده که عملکرد مطلوب آنها در کاهش درد در کلینیک‌های درد گزارش شده است که بر این اساس محققان کشور اقدام به بومی سازی این دستگاه کرده‌اند. با توجه به نوپا بودن رشته فوق تخصصی درد و راه اندازی کلینیک‌های کاهش درد، بومی سازی این دستگاه می‌تواند گام مهمی در کاهش آلام مردم جامعه باشد. این طرح تحقیقاتی از سوی دکتر مجتبی صادقی و زهرا عادلپور از محققان دانشگاه آزاد واحد شیراز اجرایی شده است.

به گزارش خبرگزاری مهر، دکتر محمدجواد دهقانی، سرپرست پایگاه استنادی علوم جهان اسلام (ISC) گفت: مقام معظم رهبری در دیدار اخیرشان با اساتید دانشگاه ها هدایت مقالات علمی به سمت نیازهای کشور را در کنار لزوم حفظ شتاب تولید علم مورد تاکید قرار دادند و یکی از شروط لازم برای تبدیل علم به ثروت و قدرت، نگاه همه جانبه به تولید علم است، بنابراین لازم است تا مفهوم توسعه علمی به صورت کامل مورد توجه سیاستگذاران علمی قرار گیرد. سند سیاست های کلان علم و فناوری ابلاغی توسط مقام معظم رهبری علاوه بر کمیت تولید علم، تولید علم برتر، دیپلماسی علمی، مرجعیت علمی و اثرگذاری اقتصادی و اجتماعی علم تولید شده را مورد تاکید قرار داده اند. افزایش سهم ایران از کل کمیت تولید علم دنیا در پایگاه استنادی آی.اس.آی دهقانی گفت: مقایسه اطلاعات سال ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ در پایگاه استنادی آی.اس.آی تا تاریخ ۸/۴/۱۳۹۵ نشان می دهد که اطلاعات مدارک در آی.اس.آی هنوز کامل نشده است یا همانند برخی سالها از یک رشد منفی برخوردار است. رشد کل علم دنیا در آی.اس.آی منفی ۰.۴% ( چهار دهم درصد) است. در سال ۲۰۱۴ در این پایگاه ۲.۳۱۶.۵۵۴ (حدود دو میلیون و سیصد و شانزده هزار) مدرک و در سال ۲۰۱۵ در این پایگاه ۲.۳۰۷.۵۳۴ (حدود دو میلیون و سیصد و هفت هزار) مدرک نمایه شده است. وی افزود: سهم کمیت تولید علم کشور در پایگاه استنادی آی.اس.آی در سال ۲۰۱۳ برابر با ۱.۳% (یک ممیز سه دهم درصد) بود. این مقدار در سال ۲۰۱۴ افزایش یافته و به ۱.۴% (یک ممیز چهار دهم درصد) رسید. این مقدار در سال ۲۰۱۵ به ۱.۵% (یک و نیم درصد) رسید و در سال ۲۰۱۶ مجددا این مقدار افزایش یافته به نحوی که تاکنون سهم ایران از کل کمیت تولید دنیا برابر با ۱.۸% ( یک ممیز هشت دهم درصد) است. افزایش کمیت تولید علم کشور در پایگاه استنادی آی.اس.آی سرپرست ISC گفت: اطلاعات پایگاه استنادی آی.اس.آی در سال ۲۰۱۵ بسیار کامل تر از اسکوپوس است، بنابراین استناد به این پایگاه تصویر بهتری از علم کشور را فراهم می آورد. علیرغم اینکه اطلاعات پایگاه استنادی آی.اس.آی در سال ۲۰۱۵ هنوز تکمیل نشده یا کاهش یافته است، تعداد مدارک کشور نسبت به سال ۲۰۱۴ یک رشد هشت درصدی را نشان می دهد. تعداد مقالات ایران در این پایگاه در سال ۲۰۱۴ تعداد ۳۱.۵۸۶ (حدود سی و یک هزار) بود که در سال ۲۰۱۵ به ۳۴.۳۵۹ (حدود سی و چهار هزار) مورد رسید. جایگاه سوم دنیا از لحاظ رشد کمیت تولید علم دهقانی اظهار داشت: مقایسه تعداد مدارک کشور در سال ۲۰۱۵ و ۲۰۱۴ در پایگاه استنادی آی.اس.آی در مقایسه با سایر کشورهای دنیا نشان می دهد که رشد کمیت تولید علم جمهوری اسلامی ایران حدود ۸% است. دو کشور روسیه و استرالیا قبل از ایران قرار دارند. رشد این دو کشور به ترتیب حدود ۱۳% و ۹% بوده است. فاصله دقیق ایران از استرالیا ۰.۸% (هشت دهم درصد) و فاصله دقیق ایران از روسیه ۳.۸% (سه ممیز هشت دهم درصد) است. برزیل با یک رشد حدود ۷% بعد از ایران قرار دارد و سه کشور لهستان، ترکیه و انگلستان با ۶% رشد جایگاه های بعدی را از لحاظ رشد کمیت تولید علم به خود اختصاص داده اند. افزایش سهم علم کشور از کل کمیت تولید علم دنیا در اسکوپوس سرپرست پایگاه استنادی علوم جهان اسلام گفت: براساس آخرین اطلاعات مستخرج از پایگاه استنادی اسکوپوس در تاریخ ۸/۴/۱۳۹۵، سهم جمهوری اسلامی ایران از کل تولید علم دنیا در سال ۲۰۱۶ برابر با ۱.۹% (یک ممیز نه دهم درصد) است. در سال ۲۰۱۰ سهم ایران از کل تولید علم دنیا برابر با ۱.۲% (یک ممیز دو دهم درصد) و در خلال سال های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۵ این رقم حدود ۱.۵% (یک و نیم درصد) بوده است. رشد منفی کمیت تولید علم جهان به دلیل کامل نشدن اطلاعات سال ۲۰۱۵ در اسکوپوس دهقانی افزود: براساس اطلاعات مستخرج از پایگاه استنادی اسکوپوس تا تاریخ ۸/۴/۱۳۹۵، اطلاعات مدارک سال ۲۰۱۵ در این پایگاه هنوز کامل نشده است. کل تولید علم دنیا در سال ۲۰۱۴ برابر با ۲.۸۶۶.۴۷۸ (حدود دو میلیون و هشتصد و شصت هزار) و در سال ۲۰۱۵ برابر با ۲.۷۰۳.۸۶۴ (حدود دو میلیون و هفتصد هزار) مدرک بود. رشد کل تولید علم دنیا در سال ۲۰۱۵ نسبت به سال ۲۰۱۴ منفی حدود ۶% بوده است. علت این امر کامل نشدن اطلاعات سال ۲۰۱۵ در پایگاه استنادی اسکوپوس یا کاهش تولید علم نمایه شده در این پایگاه است. رشد منفی کمیت تولید علم کشورهای مختلف دنیا به دلیل کامل نشدن اطلاعات سال ۲۰۱۵ در سایمگو دهقانی در ادامه گفت: هر چند وبگاه سایمگو اطلاعاتش را از پایگاه استنادی اسکوپوس دریافت می کند اما این وبگاه کاملا به روز نیست، بنابراین استناد به این وبگاه در جایی که اطلاعات به روز و دقیق مد نظر است، مشکل زا خواهد بود، اما سهولت دسترسی نسبت به پایگاه های آی.اس.آی و اسکوپوس باعث می شود تا به این منبع دسته دوم نیز استناد صورت گیرد. به عنوان مثال کمیت تولید ایران در پایگاه استنادی اسکوپوس در سال ۲۰۱۵ برابر با ۴۱.۲۵۰ (حدود چهل و یک هزار) مدرک است در حالی که در وبگاه سایمگو رقم ۳۹.۷۲۷ (حدود سی و نه هزار) مدرک برای ایران درج شده است. وی افزود: به دلیل کامل نشدن اطلاعات سال ۲۰۱۵ در پایگاه استنادی اسکوپوس، اطلاعات پایگاه سایمگو نیز برای سال ۲۰۱۵ اطلاعات کمتری را نسبت به سال ۲۰۱۴ برای سایر کشورهای جهان نمایش می دهد نکته ای در تحلیل کمیت تولید علم بایستی مدنظر قرار گیرد. دهقانی گفت: مقایسه اطلاعات کمیت تولید علم غالب کشورها در سال ۲۰۱۵ و ۲۰۱۴ براساس وبگاه سایمگو نشان می دهد که ایالات متحده آمریکا، چین، انگلستان، آلمان، ژاپن، هند، فرانسه، ایتالیا، کانادا، استرالیا، اسپانیا، کره جنوبی، برزیل، هلند، ایران، سوئیس، تایوان، ترکیه، لهستان، سوئد، بلژیک، مالزی، دانمارک، اتریش، پرتغال، اسلواکی، مکزیک، نروژ، آفریقای جنوبی، رژیم اشغالگر قدس، سنگاپور، فنلاند، یونان، هنگ کنگ، مصر، رومانی، نیوزیلند، تایلند، آرژانتین و بسیار دیگر از کشورهای دنیا به ترتیب رشد منفی ۹%، ۱۳%، ۶%، ۹%، ۱۴%، ۳%، ۱۰%، ۷%، ۹%، ۶%، ۸%، ۶%، ۶%، ۷%، ۸%، ۶%، ۱۸%، ۲%، ۶%، ۶%، ۷%، ۱۶%، ۵%، ۶%، ۵%، ۶%، ۹%، ۶%، ۱۰%، ۷%، ۶%، ۷%، ۱۱%، ۱۲%، ۲%، ۱۰%، ۸%، ۱۲%، ۷% داشته اند.

محققان دانشگاه مریلند روشی ارزان و سریع برای ساخت نانوذرات هیبریدی مبتنی بر الماس ارائه کردند. این گروه نشان دادند که وجود حفره نیتروژن در این ساختار می‌تواند به‌عنوان کیوبیت در دمای اتاق مورد استفاده قرار گیرد. در این فرآیند نانوساختارهای الماس حاوی اتم نیتروژن تولید می‌شود. یک اتم کربن در ساختار باید از سیستم خارج شده باشد و حفره نیتروژن به‌عنوان ناخالصی در سیستم باشد. این ساختار به دلیل وجود این تغییرات دارای خواص نوری و الکترومغناطیسی ویژه‌ای است. محققان معتقداند که با اتصال مواد دیگر به این نانوساختار، می‌توان نانوذرات هیبریدی ساخت که دارای بخش‌های نیمه‌هادی و مغناطیسی باشد که خواص آن به دقت از پیش تعیین شده‌است. مین اویانگ از محققان این پروژه می‌گوید: «اگر شما بتوانید نانوذرات نقره یا طلا را با این نانوساختار الماسی ترکیب کنید، این ذرات فلزی می‌توانند خواص نوری نانوذرات الماس را بهبود دهند. اگر نانوذرات الماس با نقاط کوانتومی نیمه‌هادی ترکیب شود، ذرات هیبریدی به دست می‌آید که می‌توانند انرژی را با کارایی بالاتری منتقل کنند. بزرگترین مزیت این روش آن است که می‌تواند برای طیف وسیعی از ذرات الماس مورد استفاده قرار گیرد و همچنین می‌توان آن را با نانومواد دیگر جفت کرد. این روش به‌گونه‌ای است که می‌توان از آن برای تولید انبوه استفاده کرد. ما علاقه‌مند هستیم که روی خواص فیزیکی این ساختار بیشتر تحقیق کنیم و همچنین از آن برای استفاده در حوزه‌های مختلف استفاده کنیم. این که می‌توان از این ساختار برای به دام‌اندازی کوانتومی استفاده کرد بسیار هیجان‌انگیز است.»

آزمایشگاه ملی فردریک همکاری خود را با شرکت‌های داروسازی آغاز کرده است. این آزمایشگاه به دنبال استفاده از فناوری‌ نانو در توسعه دارو بوده و معتقد است که این فناوری قادر به کاهش هزینه و افزایش کارایی داروهاست. این آزمایشگاه با چند شرکت داروسازی شروع به کار کرده است تا فرمولاسیون‌ تازه‌ای برای درمان سرطان ارائه کند؛ داروهایی که پیش از این در آزمون‌های بالینی شکست خورده و نیاز به فرمولاسیون مجدد دارد. مشکل بیشتر این داروها، سمیت است. با فرمولاسیون مجدد، این داروها می‌توانند با بهره‌گیری از فناوری‌ نانو کارایی بهتری پیدا کنند و مجدداً برای انجام آزمون بالینی از آن‌ها استفاده کرد. این آزمایشگاه در حال حاضر براساس تفاهم‌نامه همکاری توسعه و تحقیقات با شرکت‌هایی نظیر آمگن، آسترا زنکا و فیزر کار می‌کند. براساس این تفاهم‌نامه‌های همکاری قرار است این آزمایشگاه به این شرکت‌ها در بهبود طراحی دارو‌های آن‌ها کمک کند تا پیش از انجام آزمون بالینی روی انسان، ارتقاء کیفیت پیدا کنند. استفان استرن از محققان این آزمایشگاه می‌گوید: «ایده اصلی این آزمایشگاه این است که از فرمولاسیون دارویی هوشمند برای افزایش شانس موفقیت دارو استفاده شود.» صنعت داروسازی اقدام به کشف فواید فناوری‌ نانو در توسعه داروهای ضدسرطان کرده است. این صنعت به دنبال استفاده هدفمند از دارو برای از بین بردن تومور سرطانی بوده، بدون این که بخش‌های سالم بدن از این ترکیبات شیمیایی تاثیرپذیر باشند. آزمایشگاه ملی فردریک از سال 2004 بیش از 350 نانوذره را برای استفاده در پزشکی مورد ارزیابی قرار داده است. با این کار این صنعت به استانداردهای لازم برای تعیین مشخصات نانوذرات کمک می‌کند و در نهایت از این اطلاعات برای توسعه 10 نانودارو در بخش آزمون بالینی استفاده شده‌است. گروسمن می‌گوید: «ما متخصصان زیادی در مشخصه‌یابی فرمول‌های دارویی در جهان داریم. ما این امکان را داریم که پارامترهای فرمول‌ها را با عملکرد زیستی مطابقت دهیم و در نهایت آن چیزی را که موجب کاهش سمیت دارو می‌شود شناسایی کرده و روش‌های افزایش تأثیر روی تومور را پیدا می‌کنیم.» این آزمایشگاه وارد همکاری مشترکی با سازمان غذا و داروی آمریکا نیز شده‌است تا به این سازمان برای ارزیابی داروها کمک کند.

محققان دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز موفق به سنتز نانوحاملی شدند که می‌تواند بیماری زخم معده را به‌صورت مؤثرتری درمان کند. این نانوحامل که در مقیاس آزمایشگاهی سنتز شده است آزمون‌های موفقی را پشت سر گذاشته است. بیماری زخم معده به معنی نوعی آسیب خوش خیم در معده است که نام دیگر آن «پپتیک اولسر» است. درگذشته‌های نه‌چندان دور تصور می‌شد شیوه‌ی زندگی مانند علاقه‌ی زیاد به غذاهای پر ادویه یا شغل‌های استرس‌زا ریشه‌ی زخم معده است. اما امروزه پزشکان دریافته‌اند که علت اصلی زخم معده نوعی باکتری است. زخم معده یکی از رایج‌ترین بیماری‌های گوارشی به شمار می‌آید که در صورت بی‌توجهی به آن می‌تواند به بیماری‌های خطرناک‌تری از جمله سرطان معده منتهی شود. با این تفاسیر، معالجه‌ی مؤثر این بیماری یکی حوزه‌های پژوهشی در علم پزشکی و داروسازی محسوب می‌گردد. دکتر همایون احمد پناهی ضمن اشاره به داروی فاموتیدین به‌عنوان داروی درمان بیماری زخم معده، در خصوص اهداف پیگیری شده در این طرح گفت: «هدف از انجام این طرح سنتز و معرفی یک نانوحامل جدید به‌منظور دارورسانی مؤثر و هدفمند جهت درمان بیماری زخم معده بوده است.» وی ادامه داد: «کاهش هزینه‌ی درمان، افزایش سرعت اثربخشی دارو و کاهش عوارض جانبی مصرف دارو از مزایای استفاده از این نانوحامل به‌عنوان دارورسان است.» نانوحامل سنتز شده در این طرح از یک جزء پلیمری و یک جزء اکسیدی تشکیل شده است. نانوذرات مغناطیسی آهن به‌وسیله‌ی پلیمرهای هوشمند اصلاح شده است. این موضوع موجب می‌شود علاوه بر اینکه فرایند تحویل دارو به‌صورت موضعی و کنترل شده انجام پذیرد، با استفاده از نانوجاذب های حساس به دما، عوارض جانبی دارو به حداقل می‌رسد. به گفته‌ی احمد پناهی، در این پژوهش نانوذرات مغناطیسی اکسید آهن به روش هم رسوبی و با بهره‌گیری از کمپلکس‌های آهن سنتز شده و سطح آن‌ها با استفاده از ترکیبات آلی و پلیمرهای هوشمند اصلاح شده است. سپس از این نانوحامل به‌منظور دارورسانی هدفمند داروی فاموتیدین استفاده شده است. از روش‌های مختلف مشخصه یابی از جمله میکروسکوپ الکترونی جهت ارزیابی این نانو حامل استفاده شده و در نهایت شرایط دارورسانی بهینه، از جمله pH، دما و ظرفیت تعیین شده است. نتایج حاکی از آن است که حدوداً 73 درصد از داروی بارگذاری شده درون نانوحامل، در مدت زمان 1 ساعت درون مایع شبیه‌سازی‌شده‌ی محیط معده آزاد شده است. این تحقیقات حاصل تلاش‌های دکتر همایون احمدپناهی – عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز- و سارا نصرالهی- دانش‌آموخته‌ی مقطع کارشناسی ارشد این دانشگاه- است. نتایج این کار در مجله‌ی International Journal of Pharmaceutics (جلد 476، سال 2014، صفحات 70 تا 76) به چاپ رسیده است.

یک شرکت فعال در حوزه ادوات الکترونیکی با همکاری دانشگاه کالیفرنیا اقدام به ساخت نمونه اولیه ماژول نوری گرافنی کرده است. این ماژول برای انتقال سریع داده‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. شرکت کربن ساینس (Carbon science) در حوزه فناوری‌های مبتنی بر گرافن فعالیت دارد. این شرکت اخیراً اعلام کرده که قرارداد همکاری خود را برای حمایت از تحقیقات با دانشگاه کالیفرنیا تمدید کرده است. در این قرارداد جدید، این شرکت به دانشگاه کالیفرنیا اجازه می‌دهد تا تحقیقات خود در حوزه ساخت ماژول‌های نوری سریع مبتنی بر گرافن را ادامه دهد. ماژول نوری یک قطعه نوری مهم است که برای کدگذاری و انتقال اطلاعات مورد استفاده قرار می‌گیرد. گرافن به دلیل خواص منحصر به فردی که دارد، می‌تواند برای انتقال سریع اطلاعات مورد استفاده قرار گیرد. براساس خواص بنیادین گرافن، این ماده برای دستکاری نور نیز قابل استفاده بوده و می‌توان از آن برای انتقال اطلاعات کدگذاری شده استفاده کرد. در راستای توسعه ماژول‌های نوری گرافن ارزان، سریع و کارا، شرکت کربن ساینس با دانشگاه کالیفرنیا همکاری میکند. این دانشگاه در حوزه علوم محاسباتی، زیست‌فناوری، فناوری‌ نانو و فیزیک پیشرو است. از ژانویه 2016 یک برنامه تحقیقاتی مشترک میان این شرکت و دانشگاه کالیفرنیا آغاز شد که سه ماه دیگر تمدید شد. با تمدید این برنامه تحقیقاتی مشترک، این تیم می‌تواند نمونه اولیه دستگاه مورد نظر خود را تولید کند و اندازه‌گیری‌های مختلفی را با آن انجام دهد. با این کار اثربخشی این ابزار تعیین می‌شود. بیل بیفوز، مدیرعامل شرکت کربن ساینس، می‌گوید: « ما معتقدیم که دنیا در آستانه عصر جدید محاسبات ابری است؛ جایی که نیاز بیشتری به تبادل اطلاعات وجود دارد. بسیار هیجان‌انگیز است که می‌بینیم تحقیقات ما در حال پیشرفت بوده و ما براساس پیش‌بینی‌های خود در حال جلو رفتن هستیم.» فناوری اپتیک الیافی که چارچوب اصلی اینترنت است، می‌تواند انفجاری در داده‌های موجود در اینترنت ایجاد کند. به همین دلیل باید محدودیت‌های فعلی انتقال اطلاعات را کنار زد و در این مسیر ماده‌ای جادویی نظیر گرافن می‌تواند مفید باشد. این شرکت معتقد است که می‌تواند از گرافن برای تبادل سریع اطلاعات استفاده کرد و به نیاز روزافزون انتقال اطلاعات برای دیدن فیلم‌هایی با کیفیت بالا پاسخ داد.

محققان نشان دادند که استفاده از ویروس گیاهی می‌تواند برای رهاسازی دارو مورد استفاده قرار گیرد. آنها با این روش موفق به مقابله با تومور سرطانی شدند. محققان دانشگاه کیس وسترن با همکاری محققان مؤسسه فناوری ماساچوست (MIT) نشان دادند که نانوحامل مبتنی بر ویروس گیاهی می‌تواند داروی فنانتریپلاتین را با کارایی بالاتری به تومور سرطانی برساند. تومور سرطان پستان در موش‌ها با استفاده از نانوذرات حاوی فنانتریپلاتین مورد درمان قرار گرفت. نتایج نشان داد زمانی که از این نانوذرات برای حمل دارو استفاده شده، تومورها 4 برابر کوچکتر از حالتی شدند که از این دارو به تنهایی استفاده شود. نیکول استینمتز از محققان رشته مهندسی زیست‌پزشکی که 10 سال روی استفاده از ویروس‌های گیاهی در بخش پزشکی تحقیق کرده است می‌گوید: « ما در این پروژه نانوحاملی ارائه کردیم که گزینه مناسبی برای حمل دارو است.» داروهای مبتنی بر پلاتین برای بیش از نیمی از سرطان‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. دو داروی رایج در این حوزه، سیس پلاتین و کربوپلاتین است. این داروها می‌توانند با DNA سلول‌های سرطانی پیوند ایجاد کرده و مانع از تکثیر آن‌‌ها شوند. سیس پلاتین تنها روی یک نوع سرطان مؤثر بوده و در مورد سرطان‌‌های دیگر به دلیل ایجاد عکس‌العمل از سوی سیستم ایمنی بدن، اثربخشی کمی دارد. این گروه تحقیقاتی یک یون کلر وارد سیس پلاتین کرده و دریافتند که داروی جدید اتصال بهتری با DNA دارد. این مولکول جدید تنها در یک جا روی DNA می‌چسبد با این حال باز هم مانع از تکثیر آن خواهد شد. این گروه تحقیاتی دریافتند که فنانتتریپلاتین تا 40 برابر اثربخش‌تر از پلاتین رایج است که به صورت مستقیم به سلول سرطانی در سرطان‌هایی نظیر ریه، استخوان و پستان تزریق می‌شود. این ماده هیچ‌گونه عکس‌العملی از سوی سیستم ایمنی بدن ایجاد نمی‌کند. این نانوذرات ویروسی گیاه تنباکو برای رهاسازی دارو به تومور سرطانی مناسب است. این ویروس توخالی روی انسان اثر منفی ندارد و با قطر 4 نانومتری خود، گزینه مناسبی برای حمل دارو است. به دلیل شکل استوانه‌ای که این ویروس دارد، به رگ‌های خونی چسبیده و مانع از دیده شدن توسط سیستم ایمنی بدن می‌شود. نتایج این پروژه در قالب مقاله‌ای در نشریه ACS Nano منتشر شده است.

طراحی خط تولید اولیه نانوکاتد مورد استفاده در باتری یون لیتیم به پایان رسید. قرار است از تجربه این خط تولید برای تولید انبوه این نانوکاتدها استفاده شود. نانووان متریالز (Nano One Materials) طراحی خط تولید اولیه خود برای تولید مواد مورد استفاده در باتری یون لیتیم را به پایان رساند. این مواد با استفاده از فرآیندی که توسط شرکت نانووان پتنت شده تولید می‌شود. این خط تولید آزمایشی با هدف بررسی امکان تولید انبوه کاتد مورد استفاده در باتری یون لیتیم راه‌اندازی می‌شود. با استفاده از این خط تولید آزمایشی می‌توان امکان تولید در مقیاس صنعتی این کاتدها نیز به دست می‌آید. با استفاده از این فناوری جدید، می‌توان باتری‌های یون لیتیمی را با نصف زمان مورد نیاز با فناوری‌های رایج تولید کرد. در پتنت شماره 9136534 این شرکت با عنوان « Complexometric precursors formulation methodology for industrial production of high performance fine and ultrafine powders and nanopowders for specialized applications » اعلام شده که باتری‌های رایج بعد از 200 مرتبه شارژ/دشارژ، ظرفیت باتری از 120 به 20 میلی‌آمپر ساعت در هر گرم می‌رسد این در حالی است که با استفاده از این کاتد جدید، بعد از 300 بار شارژ/دشارژ ظرفیت به 100 رسیده و بعد از 400 بار شارژ/دشارژ به 80 می‌رسد. این شرکت از نانوذرات برای تولید کاتد استفاده می‌کند. این نانوذرات موجب پایداری و کارایی باتری می‌شود. آزمون‌های انجام شده روی این کاتد نشان می‌دهد که هزینه تولید با این فناوری کاهش یافته و ولتاژ تولید شده نیز افزایش می‌یابد. این خط تولید آزمایشی برای تأیید کاهش هزینه تولید و بهبود عملکرد فرآیند در تولید در حجم بالا راه‌اندازی شده‌است تا شرکاء این شرکت از عملکرد این سیستم مطمئن شوند. این خط تولید می‌تواند 10 کیلوگرم کاتد را تولید کند که این رقم برای تولید باتری‌های الکترونیکی برای خودروها مناسب است. طراحی این خط تولید براساس زمان‌بندی از پیش تعیین شده به پایان رسید و قرار است ساخت آن در اوایل سال 2017 به اتمام رسیده و آماده بهره‌برداری شود. درصورت موفقیت این خط تولید اولیه، می‌توان از تجربیات آن برای راه‌اندازی کارخانه تولید کاتد برای باتری‌ها استفاده کرد و به نیاز روز افزون این بازار پاسخ داد.